พระพุทธศาสนาในประเทศเวียดนาม

• พระพุทธศาสนาเข้ามาเผยแผ่ในประเทศเวียดนาม โดยได้รับอิทธิพลจากประเทศจีน เมื่อราวพุทธศตวรรษ ที่ 7 เนื่องจากประเทศเวียดนามตกเป็นเมืองขึ้นของประเทศจีน • พระพุทธศาสนาที่เข้าสู่ประเทศเวียดนามยุคแรก คือ พระพุธศาสนาแบบมหายานโดยสันนิษฐานว่า ได้มีภิกษุชาวอินเดีย คือ พระมหาชีวก พระกัลยาณรุจิ และพระถังเซงโฮย นอกจากนี้ ยังมีท่านเมียวโป ที่เดินทางมาจากประเทศจีน เพื่อมาเผยแผ่พระพุทธศาสนา • หลังจากชาวเวียดนามสามารถกอบกู้เอกราชได้สำเร็จ ได้มีพระภิกษุชาวอินเดีย ชื่อ วินีตรุจิ นำความรู้ของพระพุทธศาสนานิกายเซน หรือ เธียร ของประเทศจีน เผยแผ่ที่ประเทศเวียดนาม ในยุคอาณาจักรไดโคเวียด • พระเจ้าจักรพรรดิเวียดนาม ทรงสถาปนาพระภิกษุง่อฉั่นหลู เป็นประมุขสงฆ์ของเวียดนาม และแต่ตั้งให้เป็นที่ปรึกษาของพระองค์ด้วย ในปี พ.ศ. 1511 - 1522 • สมัยราชวงศ์ไล เป็นช่วงที่พระพุทธศาสนาเจริญรุ่งเรืองที่สุด เพราะเป็นศาสนาเดียวที่ได้รับการอุปถัมภ์ และศรัทธาอย่างแรงกล้าจากราชวงศ์นี้ เช่น พระเจ้าไลไทต๋อง ทรงโปรดให้สร้างวิหาร 95 แห่งในเวียดนาม ระหว่างปี พ.ศ. (1571-1588) • พระพุทธศาสนาเสื่อมโทรมมากที่สุด เนื่องจากเวียดนามตกเป็นเมืองขึ้นของจีนอีกครั้ง และถูกปกครองโดย กษัตริย์ราชวงศ์หมิง ที่ทรงนับถือแต่ลัทธิขงจื้อ และลัทธิเต๋า ตั้งแต่ พ.ศ. 1957-1974 เป็นเวลา 17 ปี ประเทศจีนได้ทำลายวัด เก็บทรัพย์สิน และคัมภีร์พระพุทธศาสนาไปจนหมด • หลังสงครามโลกสงบลง การฟื้นฟูพระพุทธศาสนาในเวียดนามก็ดีขึ้น มีการจัดตั้งพุทธสมาคมสำหรับฆราวาสขึ้น ที่เมืองฮานอยในปี พ.ศ. 2492 • ปัจจุบันนี้ชาวเวียดนาม นับถือพระพุทธศาสนา ลัทธิเต๋า และขงจื้อ เป็นการนับถือผสมผสาน โดยเฉพาะทางด้านหลักธรรมคำสอน จะปฏิบัติตามคำสอนของทั้ง 3 ศาสนา